این دو جواهر درخشان ، این

دو کهکشان بیکران مرا عاشق کرد.
این چشمهای زیبایت مرا

شیفته ی با تو بودن کرد.
یک لحظه به آنها خیره شدم

و یک عمر اسیر قلبت شدم.
چشمهای زیبایت را دوست دارم ، هر

چه به آن خیره میشوم عاشقتر میشوم.
در عمق چشمانت میتوان به

اوج آرامش رسید ، میتوان

از دلتنگی ها رها شد ، قله ی

خوشبختی را دید و امیدوار شد.
چه دنیای قشنگیست چشمهای زیبایت ، چه

لحظه ی زیباییست خیره شدن به این دنیای بی همتا
نمیخواهم چشمهایت ستاره ای درخشان باشند که

هر کسی، به آن خیره شود و آن را مال خودش

بداند، دلم میخواهد چشمهایت دو گوهر درخشان

باشد که در صندوقچه ی قلبم پنهان باشد.
آنگاه که خیره میشوم به چشمهایت ، دلتنگی را در

قلبت حس میکنم ، میبینم امواجی از دریای اشک

را و چشمهای من نیز درون آن غرق میشوند.
اوج لحظه های عاشقی ، دیدن یک رویای همیشگی ، نه

اینبار دیگر خیال نیست ، اینبار یک

زندگی ، پر از خاطره های شیرین است.
چشمهای زیبایت از دور دستها نیز میدرخشد ، آنقدر

درخشان است که برق آن

چشمهای مرا نیز نورانی میکند.
بیا تا خیره شوم به این دنیای زیبا ، بگذار

ببینم تو را تا لحظه ی طلوع فردا.
اوج لحظه های دلتنگی ، آغاز فاصله هاست ، اما

برق چشمانت در دل آسمان است ، ستاره هایی که

دیگر نوری ندارند آنگاه که

چشمهایت خیره به آسمان است.
چشمهای زیبایت را همیشه دوست دارم ، زیرا

بدون آن زندگی ام تیره و تار است.